چکید اشک دو چشمم به روی عکس بقیع
دوباره حال و هوای زیارتی دارم
به این گدای شکسته هنوز امیدی هست
دلم خوش است شه با کرامتی دارم
برای عرض عیادت رسیده ام آقا
سلام حضرت آقای با کرامت ها
تو از تصور من هم شکسته تر هستی
چه ساده می شکند در مدینه حرمت ها
سلام لنگر هفت آسمان٬امام خدا
پس از علی تو بر این شهر سرد تابیدی
چهل بهار پس از کوچه زندگی کردی
تو داغ مادر قامت خمیده را دیدی
تو طفل بودی و حتی گمان نمی کردی
میان کوچه کسی هتک حرمتی بکند
به مادری که خداوند کوثرش خوانده
کسی لگد بزند یا جسارتی بکند
به قصد خانه از این کوچه ها گذر کردید
ولی چه حیف که مادر به مقصدت نرسید
چو دستهای بزرگش به قصد سیلی رفت
پریدی
از سر جایت ولی قدت نرسید
هنوز لحظه ی رفتن میان کوچه ی تنگ
تو با تمام تصاویر دردسر داری
نگاه کردم و دیدم نوشته یا زهرا(س
به روی لخته ی خونی که از جگر داری
عبدالحسین
